सध्या महाराष्ट्र मध्ये ९०% शाळा सुरू झाले आहेत. ही एक पालक म्हणून आनंदाची बातमी आहे. मागील दीड वर्षापासून शाळा बंद होत्या पण शिक्षण थांबावे नाही म्हणून शासनाने शाळा डिजिटल झाल्या. त्यामुळे विद्यार्थ्यांना एक मजेशीर शाळा सुरू झाली. जेथे शाळेत मोबाईल आणू नये, तू लहान आहे तू मोबाइल वापरू नये अश्या सूचना देणार वर्ग स्वतः मुलांना महागडे मोबाइल देताना दिसून आले ही एक बाब देखील आहे.
तरी देखील काही भागात केव्हा काही घरात मोबाइल घेणे कितपत परवडले तसेच आदिवासी भागात मोबईल घेतला तरी त्यांना रेंज कुठे? हा एक संशोधनाचा एक भाग आहे. या सर्व बाबी कडे आपण दुर्लक्ष करूया. आता शाळा पुन्हा सुरू होत आहे, मुलांनी पुन्हा मोबाइल सोडून खडू पेन घेतला आहे. शिक्षक पुन्हा घर सोडून शाळेत येतांना दिसतात. पुन्हा शाळेची घंटा एकू येत आहे. जो गणवेश दीड वर्षा पासून कपाटात होता त्याला पुन्हा इस्तरी झाली. लॉकडाउन मुळे घरी नवीन नवीन मेजवानी खाल्ल्याने गणवेश तंग होऊ शकतो तर एकीकडे तोच गणवेश घराचे उत्पन्न थांबले होते म्हणून गणवेशला आता करदोडा लावतांना दिसून येत आहे.
आपण याकडे पण दुर्लक्ष केले तरी, आपण शिक्षण, शिक्षक आणि विद्यार्थी याकडे गांभीर्याने शासनाने लक्ष देणे गरजेचे आहे. जेव्हा विद्यार्थीचा शिक्षणात 1 वर्ष गॅप पडत असेल तरी सुद्धा विद्यार्थ्यांना नवीन शिक्षण घेण्यासाठी गॅप प्रमाणपत्र द्यावे लागते. मग आता शिक्षक वर्ग मागील दीड वर्षा पासून घरी आहे, त्यांना कोणते प्रमाणपत्र केव्हा कोणती चाचणी करावी लागेल हा एक संशोधनाचा विषय आहे. तसेच जे विद्यार्थी मागील दीड वर्षा पासून मोबाईल समोर बसून क्लास करत होते त्याची, मानसिक, बौद्धिक क्षमता कितपत असेल, विद्यार्थी परत फळ्या कडे वळतील तर ते कसे वळतील याकडे लक्ष देणे महत्वाचे आहे.
शिक्षण येणाऱ्या काळामध्ये हे पुस्तकी नसून एक मनोरंजनात्मक असावे, खेळीमेळीचे असावे हे माझे वैयक्तीक मत आहे. तसेच शिक्षक वर्ग सोबत देखील रिफ्रेशिंग ट्रैनिंग घेणे गरजेचे आहे. तसेच शिक्षण मंडळानी सुद्धा शिक्षण धोरणात बदल करण्याची गरज भासत आहे. सध्याच्या डिजिटल युगासोबत चालतान डिजिटल ची व्यसने लागली नाही पाहिजे तसेच प्रत्येक शाळेत एक विद्यार्थी समुपदेशक असणे आवश्यक आहे. अदिवासी भागात अनेक विद्यार्थी सोबत शिक्षक वर्गाचा संवाद झाला नसेल त्याबाबत सुद्धा योजना करणे गरचेचे आहे. फक्त नवीन पुस्तक, नवीन गणवेश, डिजिटल शाळा करून शिक्षण डिजिटल होणार नसून विद्यार्थी विकास हा हेतु ठेऊन शिक्षण व्यवस्था व त्याबाबत धोरण करणे गरजेचे आहे. आता स्क्रीन ऐवजी परत फळ्याचा लळा लागेल आणि विद्यार्थी पुन्हा शिक्षण प्रवाहात येतील अशी एक आशा…
खूप छान, वास्तवातील आणि सत्य परिस्थिती ची मांडणी केली आहे.
आपण वस्तु स्तुति ची मांडणी केली आहे ती पण अगदी मार्मिक पने याकडे पालक, शिक्षक व शासन यांनी लक्ष दिले पाहिजे
Ekdam realistic condition mandali ahe.